Szawuot

W Palestynie dojrzewało zboże, a mianowicie wprzódy jęczmień, a potem pszenica w kwietniu (Nissan). Drugiego dnia Pesach zaznaczało się uroczyście rozpoczęcie żniwa przez przyniesienie w ofierze kapłanowi pierwszego snopa (Omer) z pierwszego żęcia. Żniwa trwały w Palestynie dłuższy czas dlatego, że łączyły się z młócką na polu. Pismo Święte przeznacza na to siedm tygodni, a 50-ty dzień w którym ukończono żniwa, obchodzony był jako święto zbiorów, Święto Tygodni (Szewuos).

Ponieważ Święto to mogło być tylko obchodzone przez Izraelitów w Palestynie, gdzie prowadzili gospodarstwo rolne, my więc ograniczamy się do wspomnienia o niem w naszych modlitwach, na ten dzień przepisanych.

Daleko donioślejsze zaś znaczenie ma dla nas Szewuos, ze względu na historyczną jego wartość, w tym dniu bowiem, podług tradycyi, miał być nadany Zakon Boży na górze Synaj, chociaż Pismo Święte o tem nie wspomina.

Przepisy o żniwach i uroczystościach Pismo Święte zamyka przypomnieniem sprawy biednych, mówiąc: „A gdy żąć będziecie zboże ziemi waszej, nie będziecie do końca pola waszego dożynać i kłosów pozostałych żniwa waszego zbierać nie będziecie; ubogiemu i przychodniowi zostawicie je. Jam Jehowa, Bóg wasz”.